Hangi köşe başında görürsem bir öğrenci

İçim sızlar gözyaşım dökülür inci inci

Yıllar sonra dönerim öğrenci yıllarıma

Çektiğim sıkıntılar ve yaşadıklarıma

Artvin Şavşat ilçesi bir dağ köyünde doğdum

Yoksul ve fakirlikle geçti hep çocukluğum

İlkokulu köyümde başarıyla okudum

Sonra ortaokula Şavşat ta kayıt oldum

Yeşil Şavşat sanki bir Karadeniz incisi

Okuma ve yazmada Türkiye birincisi

Nüfusu azdır ama okuyanı pek çoktur

Çoğu fakirdir ama gönülleri hep toktur.

Kaldığımız yerimiz uzaktaydı okula

Aldırmazdık yağmura ne kışa ne soğuğa

Evimiz tek odaydı beş kişi bir arada

Yeme içme uyuma hepisi de orada

Kasaba köye uzak ne yolu ne izi var

Eski araba yolu aman vermezdi dağlar

Köye ulaşmak için geçerdik derelerden

Karda kışta düz gider aşardık tepelerden.

Tipi boran kış olur yollar geçit vermezdi

Kar boyumuzu aşar kimse gidip gelmezdi.

Bir gün düştüm köprüden her yanım buz tutmuştu

Islak elbiselerim üstümde kurumuştu.

Hafta sonları köye yaya gider gelirdik

Bir hafta boyunca hep kuru ekmeği yerdik.

Sonra ertesi hafta yine aynı olurdu

Öğle yemeğimiz ekmek,  bir salkım üzümdü.

Lokanta yemekleri bize uzak bir düştü

Haftalık harçlığımız sadece beş kuruştu.

Elimizde bir çanta sırtımda pardesü yok

Yiyorduk kuru ekmek, bazen açtık bazen tok.

Defter kalem kısıtlı bir kitabımız vardı

Başka olmadığından el ele dolaşırdı.

Bir ders birimiz okur arada değişirdik

Hepimiz o kitaptan dünyalar öğrenirdik.

Başka şey düşünmezdik, dersti bütün derdimiz

Çalışmakla geçerdi gündüzümüz gecemiz.

İskarpin ayakkabı ve kolalı gömleği

Ben yatılı okulda ancak gördüm giymeyi.

Bizim sıkıntımızı çeken yok sanıyorum

Varsa da bizim kadar olmaz inanmıyorum.

Şimdi çocuklar bunu hayal meyal sanıyor

Ne kadar anlatsam da hiç biri inanmıyor.

Şimdi ki öğrenciler bir adım yürümüyor

Yakın okula bile servisler götürüyor.

Biz o yokluk şartlarda çok şeyleri başardık

O yokluklar içinde her zorluğu aşardık.

Şimdi gençler çocuklar internetin kurbanı

Teknoloji illeti kuşatıyor her yanı.

Ne okuma ne yazma sıkıntısız bir hayat

Her şey ayaklarında yemede yanında yat.

Bunun sonu nereye varacak bilmiyorum,

Gençlik elden gidiyor, kurtulur mu diyorum.

Okulların açıldığı şu günlerde bizim zamanımızda çektiğimiz yoksulluk ve sıkıntılı öğrencilik günlerimiz aklıma geldi azıcık siz değerli okurlarımla paylaşayım istedim. Yukarı da anlattığım gibi biz Artvin Şavşatta çok zor ve güç şartlarda okul okuduk. Bizim dönemimizde bizim kadar olmasa bile ülkemizin çoğu yörelerinde okul okuyanlar aynı sıkıntıları çekmişlerdir. Biz o şartlarda okuyup başarılı olduğumuz halde şimdiki nesil çok güzel şartlarda okul okumasına rağmen bizim kadar başarılı olamıyorlar. Bunun sebebini ben çok düşündüm ve işin içinden pek çıkamadım. Yorumu sizlere bırakıyorum. Bu vesileyle yeni öğretim yılının başta öğretmen olan evlatlarım olmak üzere torunlarıma ve herkese hayırlı olmasını, başta sağlık olmak üzere başarı ve mutluluklar getirmesini diliyorum.