Dumanlı dağları, aşıp da gelen
Kırmızı fenerde, yorulup duran
Ayrılığa zılgıt, kampana vuran
Yüklenmiş vebali, çilekeş RAYLAR
Kıvrılan yollarda, tel tel bükülen
Bulut gözlerinde, sağanak dökülen
Ayrılan ellerde, hasret çekilen
Hayâl penceresi, aynadır AYLAR
Kalkarken çırpınır, öksürür durur
Şubat soğuğunda, donduran gurur
Bûseler vedaya, mührünü vurur
Tablodur manzara, geçtiği YOLLAR
Parmağında yarım, sigara donmuş
Üşümüş elleri, gülbenzi solmuş
Kasaba habersiz, lambalar sönmüş
Islak istasyonda, tükenen YILLAR
Öz Ali YILMAZ
