Ben Sarların, Aitila….

Sarıoğlan diye bilinen biriyim

Öyle çağrılıyorumdu aralarında

Köprü altında, veya surlarda

Ötesi karanlık, gelmişim dünyaya

Þ

Hatırımda, ölmeden önce çardaklı barda

Muhtaçken anlattı, bir bardak şaraba

Kırgın küskündü anam, tüm insanlara

Sarı kirli saçlarından süzülen

Dolu gibi gözyaşları, bağrında duruyordu

Neden niçin, ağladığını bilmiyordum

Ağladıkça intikam, alıyor sanıyordum.

Þ

Kuru elleriyle, yanaklarımı aldı avuçlarına

Bakışlarıyla dokundu, analık yüreğime

Babam dedim, iki yana savurdu saçlarını

Fersiz gözbebekleri, kaydı aklarına

Lübnanlı ya da Tophaneli İsmet olsa

Bu saatten sonra çok mu önemli

Duydum ki Kumkapı’ya vurmuş cesedi

Kuru ellerini ve anamı çok özlüyorum

Þ

Tek dostum var, pire Nuri, alemde

Hüküm giymiş, hırsızlık tırnakçılıktan

Zamansız çatkapı, içeride hapis

Ben, sarıların Atila, mekanımı sorma

Lüks hayat duraklarda oturak

Maslak ve parklar sanki yatak

Bir şansımız var, bu hayatı yaşamak

Surların mazgallarından, bakıyorum aleme

Þ

Mücadelemizdeki renk, kedilerin pençesinden

O… Akşam kaptığımız, bir parça ekmek

İşte böyle, bir günün gecesi şamatalı bitecek

Yarın kağıtlar, plastikler, eskiler satılacak

Aslan payını Sicilyalı Alberto kapacak

Pire Nuri ve ben, sonrakiler paylaşacak

Rajon böyleymiş surlardaki hükmünde

Soruyorum, mutluluğun adresi kimse

Þ

Dalıyorum Babali, Çemberlitaş Mahmut paşaya

Mısır çarşısındaki, kalabalık seline

Dolup dolup boşalıyor, cadde ve sokaklar

Ben kaderimle, dipsiz kuyulardayım

Tıfıl Ahmet, kuryede gördüklerinden

Sivri bıçak uçlarında, kalbi durdu öldü

Bu sabah birileri katıldı, köprüaltından

Geçenler unutuldu, Apaşi köşkünde

Mazimi bilmiyorum, gülmeyi unuttum

Arzularım iflasta, bu alemde yaşıyorum

Ben, sarıların Atila Maraton koşuyorum.

Rumuz: DÜNYA-010                                                                                                                   Öz Ali YILMAZ