Dumanlı dağları, aşıp da gelen

                       Kırmızı fenerde, yorulup duran

                       Ayrılığa zılgıt, kampana vuran

                       Yüklenmiş vebali, çilekeş RAYLAR

 

                       Kıvrılan yollarda, tel tel bükülen

                       Bulut gözlerinde, sağanak dökülen

                       Ayrılan ellerde, hasret çekilen

                       Hayâl penceresi, aynadır AYLAR

 

                       Kalkarken çırpınır, öksürür durur

                       Şubat soğuğunda, donduran gurur

                       Bûseler vedaya, mührünü vurur

                       Tablodur manzara, geçtiği YOLLAR

 

                       Parmağında yarım, sigara donmuş

                       Üşümüş elleri, gülbenzi solmuş

                       Kasaba habersiz, lambalar sönmüş

                       Islak istasyonda, tükenen YILLAR

 

                      

                                                                                        Öz Ali YILMAZ