MAZİ KALBİMDE YARA

Kardelenler nevruzda, açar çiğdem çiçeği
    Su yürür servilere, uçar kısmet böceği
    Süzülür kar suları, buz olur içeceği
    Arı oldum çiçeğe, özlemim balda kaldı
                
        Duruşunda asalet, sanki suna göllerde
        Olgun kiraz dalında, yeryüzünde güllerde
        Keklik gibi kınalı, tırnakları ellerde
        Kemer oldum beline, hasretim belde kaldı
                
    Göl gibi durgun hâlim, okyanus kadar derin
    Duygularım imbattır, sahillerdeki serin
    Ölmeyen aşk sevgidir, gurur taşırken erin
    Hüzünlü vedalarda, hâtıran elde kaldı
                
        Yüce dağlarda ceylan, sürmeli kömür gözün
        Yanıltıyor bakışın, aşkı taşıyan nazın
        Baharın menekşesi, katmerli açar yazın
        Munis sevecen gönlüm, kararsız halde kaldı
                
    Aşk için yeryüzünde, onca söylenen sözün
    Kar beyazı papatya, açılan beyaz yüzün
    Lale sümbül şakayık, tablo seyreden gözün
    Aşinayım yeşile, gözlerim alda kaldı
        

        Güneş doğarken gündüz, dalarım hülyalara
        Bakışım taşır beni, bayır çıkan yollara
        Gülkurusu akşamlar, yenilirken yıllara
        Gece gündüz umudum, tesellim telde kaldı
                
    Senfonik çalgılarda, ritim tutar gönüller
    Soprano çığlığında, alkış tutarken eller
    Aşk mâbedi salonda, gözlerde açan güller
    Serçe serenâtında, gözlerim dalda kaldı
                
        Şehir şehir aradım, izini bulmak için
        İsyan aşkın vebali, kırgınlık neden niçin
        Âşiyandır yuvamız, diyorum biraz düşün
        Seyyah oldum âlemde, umudum çölde kaldı
                
    Kaderimle yasaklı, yürümedik el ele
    Sevenlerin vuslatı, aşkın mâbedi kıble
    Ne umutlar taşıdım, neler yükledim kalbe
    Nakış koydum halıya, nazarım çulda kaldı
                
        Ne zaman yıldız tutsam, biri mutlaka akar
        Gök yarılır ikiye, kızıl yıldırım çakar
        Kabus olur görünür, hayâli camdan bakar
        Cismü cânım cezada, bedenim korda kaldı    

    Rumuz: MÂZİ–945