Dervişhan gezmişim dost diye diye
Rabbimden gönlüme mucizeydi yar
Göklerden kalbime mihman hediye
Güneşi söndürdü can sönmedi yar

Her gelen giderdi sevdam olmadı
Bir tek yar geçmedi aklımda kaldı
Süslenmiş gökkubbe yazılmış adı
Yıldızlar kayboldu kaybolmadı yar

Mehtapta kumsalda tutup el ele 
Mest olduk birlikte daldık hayale
Parlarken ayşavkı biz yandık yine
Yakamoz tükendi tükenmedi yar

Bir anne bir baba emsal şefkati
Bedenle ruhumu sarmıştı sanki
Baktımki nüksetti vuslatın vakti
Kimseler sevmedi seviverdi yar

Yıllarca hayaller kurup dururken
Mutluluk göklerde diye ararken
Ani'den önümde yerde bulurken
Düşümden ömrüme geliverdi yar

/////

LEYLA

Mendiller yetmiyor mahur gözlere
Bırak da gözyaşım  kurusun Leyla
Ne zaman aldandık  yalan sözlere
Bak sende aynı hak kulusun Leyla

Dert etme kan yara deştikçe kanar
Bir topaç  devran bu  elbette döner 
Küllenmiş közlerim değdikçe yanar
Yatak ser dert tasan  uyusun Leyla

Kalp içim boş kaldı o günden beri 
Bir mecnun gibiydim çölde seferi 
Bu gönlüm bu Kerem aşkın neferi 
Sen benim gözümün nurusun Leyla

Rüyamdan çıkmıyor  o halin hâlâ
Geceler bir alem her hal'den evlâ
Gönlümün her yönü cennet- i Âlâ 
Kevserin eş değer suyusun Leyla 

Hidayet etseydik rahman aşkına
Şeytana dolandı döndük şaşkına
Davetsin şimdi ki gönül köşküme
Tesnim' le doluşan kuyusun Leyla

Yokluğun dert oldu sevdamı yoran
Hem beni hem seni dertlere karan
Sen anaç tavrından gönüller saran 
Dervişin can kıymet çulusun Leyla

Gidince anladım kıymetin neymiş 
Yaşamın huzurun sırrı sendeymiş
Demek ki vedanın sancısı buymuş
Ömrümün servetim pulusun Leyla

Mendiller kurusun  as gel dallara 
Ne dersek desinler  boş ver ellere 
Gönülde çağrı var  düş gel yollara
Sen İşte o zaman mutlusun Leyla