Dervişhan gezmişim dost diye diye
Rabbimden gönlüme mucizeydi yar
Göklerden kalbime mihman hediye
Güneşi söndürdü can sönmedi yar
Her gelen giderdi sevdam olmadı
Bir tek yar geçmedi aklımda kaldı
Süslenmiş gökkubbe yazılmış adı
Yıldızlar kayboldu kaybolmadı yar
Mehtapta kumsalda tutup el ele
Mest olduk birlikte daldık hayale
Parlarken ayşavkı biz yandık yine
Yakamoz tükendi tükenmedi yar
Bir anne bir baba emsal şefkati
Bedenle ruhumu sarmıştı sanki
Baktımki nüksetti vuslatın vakti
Kimseler sevmedi seviverdi yar
Yıllarca hayaller kurup dururken
Mutluluk göklerde diye ararken
Ani’den önümde yerde bulurken
Düşümden ömrüme geliverdi yar
/////
LEYLA
Mendiller yetmiyor mahur gözlere
Bırak da gözyaşım kurusun Leyla
Ne zaman aldandık yalan sözlere
Bak sende aynı hak kulusun Leyla
Dert etme kan yara deştikçe kanar
Bir topaç devran bu elbette döner
Küllenmiş közlerim değdikçe yanar
Yatak ser dert tasan uyusun Leyla
Kalp içim boş kaldı o günden beri
Bir mecnun gibiydim çölde seferi
Bu gönlüm bu Kerem aşkın neferi
Sen benim gözümün nurusun Leyla
Rüyamdan çıkmıyor o halin hâlâ
Geceler bir alem her hal’den evlâ
Gönlümün her yönü cennet- i Âlâ
Kevserin eş değer suyusun Leyla
Hidayet etseydik rahman aşkına
Şeytana dolandı döndük şaşkına
Davetsin şimdi ki gönül köşküme
Tesnim’ le doluşan kuyusun Leyla
Yokluğun dert oldu sevdamı yoran
Hem beni hem seni dertlere karan
Sen anaç tavrından gönüller saran
Dervişin can kıymet çulusun Leyla
Gidince anladım kıymetin neymiş
Yaşamın huzurun sırrı sendeymiş
Demek ki vedanın sancısı buymuş
Ömrümün servetim pulusun Leyla
Mendiller kurusun as gel dallara
Ne dersek desinler boş ver ellere
Gönülde çağrı var düş gel yollara
Sen İşte o zaman mutlusun Leyla
