Aylardan Eylüldü kahroldum yine
Dönerim demiş de gitmiştin hani
Kaç mevsim eskittik gelirsin diye 
Her eylül bu parkta beklerim seni

Yapraklar sarardı senle savruldu
Yürekler kor oldu tende kavruldu
Rüzgarlar duruldu umudum oldu
Her eylül bu parkta beklerim seni 

Serçe kuş boz kumru bize ağlıyor
Yokluğun gönlümü yakıp dağlıyor
Umudum yemyeşil  beni bağlıyor 
Her eylül bu parkta beklerim seni 

Kalbimi çalıpda vazgeçen sensin
Goncadan sıkılıp gül açan sensin
Yaz ekip eylülde güz biçen sensin
Her eylül bu parkta beklerim seni