ESKİDEN BALIKESİR'DE...

Eskiden Balıkesir’de Amerikalı askerler vardı. Havaalanındaki dinleme uydularında görevli idiler ve sürekli olarak şehirde gezerlerdi. O yıllarda Gazi Bulvarı’nda bulunan şimdilerde olmayan Emek Apartmanında otururlar ve girişinde de bekçi nöbet tutardı. Bu ABD’li askerler özellikle kuyumcuların önünde durup uzun uzun vitrindeki altınları inceler ve fotoğraf çektirirlerdi. Memleketlerine giderken de seccade, duvar halısı gibi çeşitli hediyeler alırlardı.
Eskiden Balıkesir’de rahmetli annem  Kayabey İlkokulu’nda sınıf öğretmeni imiş. Rahmetli babamla evlenince öğretmenliği bırakmış. Annem o yıllarda okulun merdivenlerinde öğrencileri ile birlikte çektirdiği bir fotoğraf gösterdiğinde en çok ilgimi çeken öğrencilerin neredeyse tamamının giydiği kara okul önlüklerinin yamalı olmasıydı. Bu durumu annem şöyle anlatmıştı: “ O yıllarda yokluk vardı. Öğrenciler ablasının, abisinin kalan önlüklerini giyiyordu ve bunlar haliyle eskiyordu. Bende eskiyen bu önlükleri öğrencilerden toplar sökülen yerlerini diker, yama yapar, yıkayıp ütüledikten sonra öğrencilere iade ederdim.”
Eskiden Balıkesir’de doğup büyüdüğümüz Kasaplar Mahallesinde Kurban Bayramı gelince koyun, kuzu sesi eksik olmazdı. Herkesin evi bahçeli idi ve kurbanlar evin bahçesinde kesilirdi. Dün halama yarın Kurban Bayramı dediğimde aynen şöyle dedi: “Nerden belli Kurban Bayramı olduğu, hiç koyun-kuzu sesi gelmiyor. Eskiden koyun-kuzu sesi gelirdi, bizde bayramın geldiğini anlardık.”
Eskiden Balıkesir'de Kurban için en çok kuzu tercih edilirdi. Şimdiki gibi danaya ortak olarak girilmez, büyükbaş hayvan tercih edilmezdi. Daha çabuk ürediği düşünüldüğü ve büyükbaşa göre daha makbul görüldüğü için genel olarak küçükbaş hayvan tercih edilirdi.
Eskiden Balıkesir’de Kasaplar Mahallesinin ileri gelenleri mahallenin bakkallarını dolaşarak ödeme güçlüğü çeken kişilerin borçlarını ödeyerek veresiye defterini kapatırdı. Rahmetli dedem beni her bayram bize en yakın olan bakkala gönderir ve tüm veresiye defterini kapattırırdı.
Eskiden Balıkesir’de bayramlar tatil olarak algılanmazdı. Tatile, yazlığa gitme yerine aile büyükleri ve akrabalara bayramlaşmaya gidilirdi. Sadece büyükler değil, komşularda ziyaret edilirdi. Mahallenin çocukları ev ev dolaşır ve çocuklara şeker, mendil, bayram harçlığı verilirdi.