DEPREM

Kurtuluş yılları asrın başında,
Yine eleyledi bu asil millet,
Ağası beyi köylü çiftçisi
Omuz omuzaydı, milis efesi
Tırnaklarımızla mevziler kazdık
Biz nice nice destanlar yazdık
Yedi düvel bilir; gücünü tanır
Beş kıtada at koşturdu neferi
İlmi iradeyle, sabır nimeti
İşte böyle kurduk Cumhuriyeti

Tam rahata erdik, düzlüğe çıktık
Derken, ülkemizde huzur var dedik
Teknoloji, uygarlık, yıldırım hızı
Uzaya uydular Türksat gönderdik    
Fabrikalar kurduk, limanlar açtık
Çeliğe su verdik, maden erittik
Beş on milyonken, altmışı aştık
Nice kentler kurup sahile taştık

Büyüdük büyüdük akıllara ziyan
Ülkemize nazar değene kadar
Ağustos ortası, asrın da sonu
Takdiri ilahi bu kader oyunu
Tahta bir masaya vurdu yumruğu
Sarsıldı silkindi, çoğu devrildi
Sanki dama taşı deprem evleri
Herkesin gözdesi, gerdan incisi
Yerle bir oldu, körfez bölgesi
Sanayi sallandı, fabrika durdu
Ölüm sessizliği, herkes uykuda
Felaket çanları insan çığlığı

Analar ağladı, yürekler yandı
Kurtar, kurtar diye yalvarıyordu,
Dünya milletleri, hep kardeş oldu
Omuz omuza yaralar sardı
Ulusça ağladık, acılar gördük
Toprağın bağrına, şehitler verdik.

İnsanlar üzgün, insanlar şaşkın
Albümden kopmuş, kırılmış resim
Yarıldı gökyüzü, yağmur başladı
Çadırlar kuruldu, aşlar kaynadı
Böyle bir milleti olan, bir ulus
Tek yürek sanki, sıkılmış yumruk
Acılar, tarifsiz kor gibi kalır
Zaman kayıp olur, yara sarılır
Ne kadar yazsan da ne gelir elden
Dönmüyor ki, fani oldu gidenler
İşte bu acıların tarlası, ülkem
Yüzyılın sonunda, vururken DEPREM!
 

                            Öz Ali YILMAZ