BENİ HUZUREVİNE BIRAKMAYIN!

İnsanlar yaşlanınca ve bakıma muhtaç hale gelince en yakınları bile bakmak istemiyor. Anne ve babanız yaşlandı, bakıma muhtaç duruma geldiler ne yapacaksınız? Bakıcımı tutacaksınız? Yoksa Çamlıktaki huzurevine mi yatıracaksınız?
İnsanlar yaşlandıkça nerede ve kiminle ömrünün son zamanlarını geçirmeyi planlıyor ve çoğu kez o planlar gerçekleşmiyor. Geçtiğimiz hafta Balıkesir Lisesinde uzun yıllar birlikte çalıştığımız bir öğretmen arkadaşımı huzurevinde ziyaret ettim. Beni tanımakta güçlük çekti. Düşünce, hafıza ve davranışlarında farklılık vardı. Demans’ın bir türü olan ve yaşlanınca herkesin başına gelebilecek olan Alzheimer hastalığına tutulmuştu. Bazen çok düzgün konuşuyor, bazen de anlaşılmaz şeylerden bahsediyordu. Görüşmemiz sonunda yanından ayrılırken gözyaşlarımı zor tuttum. Üzülmüştüm. Hayat ne kadar acımasız diye düşündüm.

ÇOCUKLAR ANNE VE BABALARINA NEDEN BAKMAK İSTEMİYOR?
Ataerkil aile yapısından çekirdek aile yapısına geçilince bu durum ortaya çıktı. Çocuklar bakıma muhtaç anne veya babasını yanına almak istememeye başladı. Bakım sorumluluğunu üstlenen kişi (çocuklardan biri) kendine yeterince vakit ayıramıyor, sosyal yaşantısı ve aile hayatı olumsuz etkileniyordu. İş hayatı aksıyordu.
Bu durumda bakıcılar tarafından evde bakımının yapılması ya da huzurevine yerleşmesi bir seçenek haline geldi. Bakıcı ile yaşamaya başlayan bakıma muhtaç kişinin aklı başında ise çocukları tarafından terk edilmiş duygusuna kapılabiliyor.
Dün 72 yaşındaki tanıdığım Ahmet abiye bu konu ile olarak ne düşündüğünü sordum. “Üç kızım var ve hepsi evli. Ben evimde tek başıma yaşıyorum, yakınımda oturan çocuklarım her gün yanıma geliyor, yemek getiriyor, ihtiyaçlarımı karşılıyorlar. Aslında bende kendi yemeğimi yapabiliyorum, kişisel bakımımı sağlıyorum.
Şu anda kimseye muhtaç değilim, yürüyorum, banyo yapabiliyorum, bir hastalığım yok çok şükür. Tek derdim yalnızlık, koca evde yalnız kalmak istemiyorum, çocuklarım torunlarım hep yanımda olsun istiyorum. Elden ayaktan düşersem ve yatalak hasta olursam da beni evimden bir yere götürsünler istemem. Çocuklarımın evinde de kalmak istemem ama ne çocuklarıma ne damatlarıma ne de gelinlerime yük olmak istemiyorum. Bana sanki huzurevi yolu gözüküyor”.
Günümüzde çoğu kişinin görüşü ise bir gün elden ayaktan düşersem sakın beni evimden çıkarmayın. Emekli maaşımla bir hasta bakıcı tutun ama sürekli kontrol edin, şeklinde.

BENİM GÖRÜŞÜM 
Annelerini babalarını huzur evine kapatıp bayramdan bayrama ziyarete giden var. İşte öyle bir şey yaşamak ölmeden önce gömülmekle eşdeğer. Ne olur kimse bunu anne babasına yapmasın.

SON SÖZ
Yaşlı aile büyüklerinin bakımı için en doğru kararı almak isteyen, hem onlar hem de kendileri için şartlar dâhilinde en iyi huzur evini ya da en iyi bakıcıyı bulan çocuklarına “Onu mümkün olduğunca ziyaret edeceğinizi, ihtiyaçlarını karşılayacağınızı kendinize de sık sık hatırlatın.