Yastık yüzüne, serpilmiş nüktelerin
Saçlarımda Konfeti, kar tanelerim
Mutluluğum sinmiş, avizelere
Sözlerin, duvarlarda yankılanıyor
Ayrılık vaktinde, vurmalı çanlar
Hüzüne kilitlenmiş, saat çalıyor.
*
İki dudak arası, kırmızı çizgi
Camlarda kristal, güneş doğuyor
Damarlarda tutuşan, alevdir kan
Nabzın depremindeki volkan
Asude zamanın esir tenleri
Çözülürken eller, kalan geceden
Dağılır odaya, Nar taneleri
*
Boy aynasında, endamın salınırken
Asılı kalır, boynumda kolların
Ayak sürümeye, yakın eşikte
Ağlamaklı, dolu dolu gözlerin
Ses verir çelik kapı, sürgüsünde
Ardından, ışıklara kapanan tül
Boğuk, buğulu sesinde “Emel Sayın”
“Elbet Bir gün buluşacağız”
Şarkılarda, yanıyorken canım
Roman olur, hayatım hatıralarım
Bağrıma taş, yarama tuz basarım
Her gün sil baştan, bu acıyı yaşarım.
RUMUZ: VEDA BUSESİ
