Dün anneler günüydü. Anne hakkı hiçbir zaman ödenemez. Ne yapsak onların hakkını ödeyemeyiz. Değil bir gün senenin her gününü anneler günü olarak kutlasak yine de yetmez. Bu konuda yazılacak çok şey var ama ben kısaca bir konuya değinip bir şiirle tamamlamak istiyorum. Biz nasıl oldu da anne baba dede nine bir arada yaşarken, onlara saygı sevgide kusur etmezken bayramlarda bile onların yanına gitmeyip tatil yerlerine kaçan, anne babayı kaderlerine, yalnızlığa veya huzur evlerine terk edip evlerimizde kedi köpek besleyen bir toplum haline geldik onun cevabını istiyorum. Ölen bütün annelerimizin ve yaşayan annelerimizin anneler gününü kutluyorum.

 

ÖZLEDİM                                                 

 

Yıllar geçse bitmez acım

Ben annemi çok özledim

Anne benim başım tacım

Ben annemi çok özledim.

 

Bakışından sevgi taşar

Ölse bile kalpte yaşar

O giderse yürek pişer

Ben annemi çok özledim.

 

Biri annem biri yârim

İkisi de canım yarım

Çok özledim hep yanarım

Ben annemi çok özledim.

 

Sabah akşam uyumaz o

Bakmak ile doyamaz o

Kimselere kıyamaz o

Ben annemi çok özledim.

 

Öz sevginin adıdır o

Hayatımın tadıdır o

Dürüstlüğün kodudur o

Ben annemi çok özledim.

 

Pamuk prensesim idi

Sesi benim sesi idi

Göçtü gitti Kasım idi

Ben annemi çok özledim.

 

Kalbini hep serer gider

Canından can verir gider

Can dedikçe erir gider

Ben annemi çok özledim.

 

Yine acım kalktı şaha

Yöneldim Ulu dergâha

Derdim sanki taze daha

Ben annemi çok özledim.

 

O gideli yıllar oldu

Gülüm idi birden soldu

Yüreğime hüzün doldu

Ben annemi çok özledim.

 

Elim Hakka açtı bekler

Kabul olursa dilekler

Varsın söylesin melekler

Ben annemi çok özledim.

 

Sığınağım otağımdı

Meyve yüklü bir bağımdı

Her derdime ortağımdı

Ben annemi çok özledim.

 

Hala gözünde çocuğum

Der bana kurban olduğum

Canım yerine koyduğum

Ben annemi çok özledim.

 

BLK mayıs 2024-Aslan TORUN