İnsanın ayıbı, insanlık suçu,
Kulakları sağır eden feryadı,
Acı çığlığı, kimse duymuyor,
Kapılar sürgülü pencereler kilitli,
İşte burada, avuçlarımın ortasında,
Kadersiz ve tek, Bosna diye bir kent.
Kurt, çakal, sırtlan saplanmış dişlerini,
çekiştiriyorlar, parçalıyorlar ceylanın derisini,
Uğursuz kara bulutlar, dolaşıyor, başında,
uçuyor tepesinde, kargalar ve akbabalar,
Güzümün önünde sallanan sarkaç
Kağıdı kesen giyotin makas,
Tutuşan kağıt parçası, avuçlarımın ortasında.
Yanan yüreğim, bedenim ve kaderim…
Acilarim tarifsiz. acilarim çaresiz..
Bilseydim oynarmıyoim, çocukken,
Akan dere yatağında. su ile.
Çamurdan kaleier, evler yapıp,
Evcilik, körebe oynarmıydım.
Büyüdükçe cani, keskin nişancı olacağını,
Beni öldüreceğini bilseydim,
Oynarmıydım, seninie hiç, çocukken…
Kederinden kurudu Drina ve Neratva nehri,
Bomba düştü Mostara, yara aldi kalbinden.
Aşkin, sevginin, hasretin öpüştüğü, insanın ulaştığı.
Kavuştuğu koprü, Koptu ortasından, yok olau tarih.
Boncuk gözlü.dalgır. Sonyam…
Mavi, deniz göziü Boşnak,
Sari, ekin başağı saçlı, buğday tenlim,
Kolu. bacağı beli kopmuş talihsizin.
Kan duştü Zepa’ya. Bihaç’a ve Tuzla’ya,
Tutuştu kağıt parçası, avuçlarımda.
Yangın var yüreklerde, Saraybosna’da,
Anasının kucağından sökülerek alının,
Koparılın parça parça ciğerleri,
Ayrılan, etten et parçası, sökülen tırnakları,
Hani, nerede gençliğin, çocukluğun, gururun?…
Yetmiyor annenin gucü, yırtıcı panterliği,
Yıkılan abide, çöken enkaz çaresizliği…
Keşke, insan değil hayvan olsaydın…
Sürüklenerek, ölüme yaklaşıyor bedenin,
Kör bıçakla kesilen kesilen hoyrat.
Beyinieri tırmaliyansağır eden,
Çirkin haykırış, Hürriyet… işte o…
Senin sesin. Kapılı kilitli, pencereler sürgülü,
Hiç kimse duymuyor ki seni,
İnsanın ayıbı, insanlık suçu.
işte orada, Avrupa’nın ortasında,
Çaresiz ve tek, Bosna diye bir kent…
