SAYGIDAN ÖZSAYGIYA…

Saygı; değeri, üstünlüğü, kutsallığı, faydası ve benzeri nedenlerle, herhangi bir kimseye ya da bir şeye karşı dikkatli ve ölçülü bir şekilde davranmak, rahatsız etmekten çekinme duygusudur. İnsanlar arasında en güzel ve en etkili iletişim kapısıdır. Özsaygı ise; kişisel sınırlarımız, başkaları tarafından kullanılmak veya ihlal edilmekten kendimizi korumak için oluşturduğumuz fiziksel, duygusal ve zihinsel sınırlardır. Kendi sınırlarımızı korumak, buna sahip çıkmak, kendi alanımızdaki değerleri koruma hakkımızı kullanabilmektir…

 Saygılı bir insan yalan söylemez, dürüsttür, sorumluluk sahibidir. Kendine güvenen insanların güvenini sarsmaz, verilen sözü yerine getirir. Saygı insanlar arasında en önemli bağdır. Ayrıca toplumun birlik ve beraberliğinden ikili ilişkilere kadar saygı, sevgiyi, güveni, hoşgörüyü ve beraberinde huzuru getirir. Toplum içinde sadece insanlara karşı değil, hayvanlara, bitkilere ve doğaya, ayrıca inançlara, yaşayış tarzına ve düşüncelere de saygılı olmamız gerekir. Saygının olmadığı yerde huzursuzluk, kargaşa ve güvensizlik egemen olur. Hayatımızın her anında ve her alanında uygulamamız gereken bir kavramdır saygı…

  Birlik ve beraberliğimiz için en çok olması gereken bir kavramdır. Kişinin özsaygısı, kendisine olan tutumudur. Özsaygısı olan kişi, kendisine ve çevresine karşı olan sorumluluklarının farkındadır, yardımseverdir. Önce kendimize saygı duymak, kendi değerlerimizi bilmek, kendi belirlediğimiz sınırlarımıza sahip çıkarak korumak, kendi alanımızdaki değerleri koruma hakkını kullanabilmek, bunları yaparken, dışardan gelebilecek müdahaleleri ret etmek, kendimize olan özsaygımızdandır. İnsanlara saygılı olmak, saygılı davranmak yaşamımızın en önemli hassasiyetlerinden hatta ilk öğretilenlerindendir. Önceliğimiz saygılı olmak, mutlaka ve her şeye rağmen…

 Peki bu arada aynı hassasiyeti kendimize ne kadar gösterebiliyoruz?.. Özsaygımızı ne kadar koruyabiliyoruz?..

Kendimize ne kadar değer veriyoruz?..

 Hayat boyu kuracağımız en uzun ve en önemli ilişki, kendimizle kurduğumuz ilişki olduğuna göre, saygı konusunda ilk sıraya kendimizi koymamız da bencillik değil, tam da olması gereken ve en doğru olan!..

 ‘Hayır!’ demeyi bilmek, gereken yerde tavrını koyabilmek, kendinden emin olduğunda dimdik durabilmek, kendi değerinin bilincinde olmak, yok sayılmayı asla kabul etmemek, bireysel sınırların ihlal edilmesine izin vermemek, asla saygısızlık değil, insanın kendisine olan özsaygısıdır…

Ve özsaygısı olan insanlar, açıkça ya da sinsice haddini aşan, sınırlarını zorlayan saygısız insanlara asla taviz vermezler!..

Saygılı olmak, küçük yaşlarda başlatılır öğretilmeye, fakat özsaygı büyüdükçe, yaşadıkça ve deneyim kazandıkça gelişir. Özsaygımızı hiçbir zaman yitirmeden, saygıyla kalın, hoşçakalın!..