Her insan gerek sosyal yaşamında gerekse özel yaşamındaki ilişkilerinde hatta hayatının her anında hep bir değer arar ve değer üretmeye çalışır.

Değer görmek ister değerli bulunmak ister değer verdikleriyle hep bir arada olmak ister.

Kısacası ‘DEĞER’ hep istenilen ve beklenilen bir kavram olmuştur.

Çünkü bizler onu hep dış faktörlere bağlı kıldık. Aksine bu dünyadaki en değerli şeyin yine kendimiz olduğunu sürekli unutarak…

Evet, bu hayatta en değerli şey kendimiziz!..

Kendimize verdiğimiz değer kadar değer görürüz.  Önce kendi değerimizi bilirsek ve bunu içselleştirmeyi başarabilirsek, bu davranışlarımıza dolayısıyla da hayatımıza yansır. Yani insan önce kendine saygı duymalı, sevmeli, hatta yeri geldiğinde şımartmalı. Hatalar yaptığında dersini alıp, kabullenip, ayağa kalkıp tekrar başlamalı…

İnsanın kendine değer vermesi, kendini sevmesi bencillik değildir. ‘Önce ben’ demek, ‘sadece ben’ demek değildir. Ürettiğimiz değer ve sevgiyi önce kendimize vermek, kendi merkezimizde olabilmek demektir. Böylelikle kendi merkezimizi ne başkalarıyla doldurmaya ihtiyaç duyarız ne de başkaları tarafından işgal edilmesine izin vermiş oluruz.

Değer dış faktörlere bağlı değildir, olmamalıdır da…

İnsanların başarı veya başarısızlık olarak gördüğü şeylerle ya da kendimizi kıyasladığımız dış etkenlerle ilgili olmamalıdır. Hiç kimse mükemmel değildir, olamazda. Bizleri insan yapanda kusurlarımız. Kusurlarımızla, hatalarımızla, yanlışlarımızla, başardıklarımızla, başaramadıklarımızla kendimizi olduğumuz gibi kabul edip, sahiplendiğimizde değerimizi bilmeye, tanımaya, öğrenmeye de başlarız.

Biz kendi değerimizi bilmezsek, bedenimizin, seçimlerimizin kısacası bizi biz yapan şeylerin değerini bilmez, yok sayarsak, başkalarından değer beklemeye de hakkımız olamaz. Önemli olan başkalarının ne kadar değer verdiği değil, bizim kendimize ne kadar değer verdiğimizdir…

‘Önüne gelene değer verirsen, kendine karşı değerini kaybedersin.’

İnsanları olduğu gibi kabul etmeyi kendimize söyler dururuz da kendimizi ne kadar olduğumuz gibi kabul ediyoruz?

Değer verdiklerimizi, sevdiklerimizi nasıl merak ediyorsak, nasıl olduklarını, ne hissettiklerini sorup duruyorsak, gerçek anlamda bunu kendimize de yapmalıyız. Çünkü bu hayatta en değerli şey kendimiziz!..

Kendimizi görmek ve tanımak, kendimize değer vermenin ilk adımıdır.

‘Her nasılsan öylece değerlisin, biriciksin ve teksin, iyi ki varsın, iyi ki sensin!...’