Bugün 19 Haziran Perşembe.

Yarın okullar kapanıyor. Son ders zili yarın çalacak ve bir eğitim-öğretim yılı daha sona eriyor.

Öğrencileri karne heyecanı sardı.

Veliler mutlu bir telaş içinde.

Tabi bunların konumuzla alakası yok. Sadece yazmak istedim. Konumuza dönecek olursak bu günkü yazımızın içeriği “Düşmez, kalkmaz bir Allah.”

Hayat, insana her gün başka bir şey öğretir.

Bazen bir tebessümle, bazen de acı bir tokatla... Ama hangi tecrübenin ardından dönüp bakarsak bakalım, kulağımızda hep aynı söz çınlar: “Düşmez, kalkmaz bir Allah.”

Bu söz, Türk halkının binlerce yıllık yaşam tecrübesinin, inancının ve gözlem yeteneğinin süzgecinden geçip bize kadar ulaşan bir hakikattir.

Öyle sade, öyle yalındır ki; duyan herkes ne demek istediğini bilir. Ama asıl mesele, bunu yaşamın içinde hissedip, sindirip idrak edebilmektir.

Bir makamda çok uzun süre kalan, sırtını koltuğa yaslayıp "Ben buradayım" diyenlere hatırlatılır bazen bu söz. "Bak kardeşim, kimse kalıcı değil. Bugün sen, yarın bir başkası..."

Ya da maddi gücüyle herkesi ezen, hayatın iplerini avucunda tuttuğunu zannedenlere...

Bir bakarsın, bir çuval para bir gecede pul olur. O çok güvenilen dağlara karlar yağar. Ne koltuk baki, ne saltanat...

Ama bu sözün yalnızca düşüşü hatırlatmadığını, aynı zamanda kalkışı da müjdelediğini fark edenler kazanır.

Düşmek insana mahsustur, evet. Ama kalkmak da öyle... İnsan her zaman yeniden ayağa kalkabilir. Yeter ki içinde bir kıvılcım kalsın.

Yeter ki “Ben bittim” demeden, “Başlayabilirim” desin.

“Düşmez, kalkmaz bir Allah” demek, aslında kibirden uzak dur, sabrı elden bırakma demektir.

Bugün zirvedeysen, yarın yerle bir olabilirsin. Ama tam tersi de mümkündür: Bugün dipteysen, yarın zirve senin olabilir.

Bu söz hem uyarıdır hem de umuttur.

Toplum olarak bazen şımarıyoruz. Bazen de pes ediyoruz. Oysa bu atasözü, kulağımıza fısıldayan bir dost gibidir. Der ki:

“İniş de senin için, çıkış da… Yeter ki kendini tanı, haddini bil, umudunu yitirme.”

Ve belki de en çok da şunu hatırlatır:

Sonsuz kudret sadece Allah’a aittir. Biz faniler için her şey geçicidir.

Saygılarımla.