Bu sütunlarda çok yazdım, anlattım ama anlaşılan anlatılanı anlamayan zihniyetin kol gezdiği, hüküm sürdüğü bugünlerde bu konuya dair kimilerine göre boş kelam/lakırdı da olsa birkaç şey söylemenin yine yeniden zamanı gelmiş anlaşılan…

Dedim ya aslında birkaç değil yüzlerce binlerce boş veya dolu hiç fark etmez ne kadar söz söylerseniz söyleyin ne kadar kelam ederseniz edin bir türlü anlamaz onlar ama biraz önce söylediğim gibi ben yine de yeri gelmiş iken bu mevzuda bir şeyler anlatmaya çalışacağım.

Bu sütunlarda son 7-8 senedir bu türden benzer başlık ve içerikte yayımlanan yazılarım elbette olmuştur. Ancak büyük çoğunlukla ve de yoğunlukla ‘balık hafızalı bir toplumun bireyleri’ olduğumuzdan dolayı olsa gerek bugün şimdi sorsanız anımsayanlarınız belki de hiç olmayacaktır. O yüzden baştan başlayacağım anlatmaya; Cumhuriyet’in ilk yıllarından çok partili yaşama geçişin gerçekleştiği döneme kadar olan süreç ile Demokrat Parti’nin hüküm sürdüğü 50’li yıllarda, halkın çoğunluğunun eğitim ve dolayısıyla ‘kültür yoksunu’ olduğu, sayıldığı kesitte, bir başka deyişle, ‘cehaletin kol gezdiği’ ve siyasal bilincinin ortada bulunmadığı bu devirde, “anlatılanı anlamayan zihniyet” adeta, altın yıllarını yaşıyordu, o zihniyet tıpkı bugünlerde kısmen olduğu gibi ‘tavan yapmış servetiyle’ tahta oturmuştu..

‘Anlatılanı anlamayan’ zihniyetin günümüzde tamamen yok olmadığını, en azından kırıntı ve kalıntılarının bulunduğu varsayarak veya düşünerek, ne demek istediğimi bir kez daha açıklıkla net biçimde ifade edeyim;

“Bir ülke düşünün ki, o ülkenin yönetenleri yönetilenlerin en az bir adım önünde olmasın ve onlara rehberlik ve hatta önderlik etmesin. Yönetenler yönetilenlerin içinde hatırı daha fazla olan bir kesimin her dediğini yapsın, azınlıkta kalanların feryadına, istemlerine ve dillendirdikleri düşüncelere kulak tıkayıp çoğunlukta ve güçlü gibi gözükenlerin istekleri doğrultusunda tek sesli yönetimsel bir yapı oluştursun, muhalefete asla tahammülleri olmasın! Anlatılanı anlamayan zihniyetin egemen olduğu o gibi ülkelerde yönetenler, yönetilenlerin istekleri doğrusunda cehaletten beslenen, anlatılanı anlamayan zihniyettin ‘demokrasi gereği’ her dediğini yapmakla övünsünler, o zihniyetten güç alarak mutlakıyetlerini sürdürebildikleri kadar sürdürsünler!”

Bu durumda makul ve mantıklı olan, doğru olması, doğru sayılması gereken şudur: Çağdaş ve demokratik bir ülkede yönetenler yönetilenleri anayasa ve yasalar çerçevesinde uygar biçimde yönetmek zorundadır!..

“Halk bunu istiyor, halk böyle istiyor, o halde biz doğru olanı yapıyoruz, çoğunluk bizden yana, siz kim oluyorsunuz, ne karışıyorsunuz, niye karşı çıkıyorsunuz?” demek, yönetenler için kolay ve basit olanı gerçekleştirmektir. Yani ‘halk dalkavukluğu ve bir başka deyişle popülizm’ işte tam da budur!.. Öyle bir ülkede yönetenler eğer yönetilenleri zaten ‘anlatılanı anlamayan’ zihniyetin egemen olduğu ve sarmaladığı cehalet içinde şuursuzca cebelleşen bir güruh olarak görüyorsa ve de demokrasinin gereği(!) deyip onların her istediğini yapıyor gibi davranıp onlara her istediğini kabul ettirip yaptırıyorsa maalesef yapacak pek bir şey kalmamıştır!..

‘Yapacak bir şey kalmamıştır’ demekle ‘havlu atıp pes etmeyi’ asla kast etmiyorum. Bu noktada ‘çağdaş, demokratik ve hatta evrensel kurallar içinde medeni biçimde’ o yönetenler ile mücadele edilemeyeceğini ifade etmek amacıyla ‘maalesef yapacak bir şey kalmamıştır!’ cümlesini kurmak zorunda kaldığımı bilhassa belirtmek isterim. O yönetenler nasıl ki, yakın geçmişte bizim kurallarımıza, bizim Anayasamıza ve yasalarımıza bir anlamda ‘takiye yaparak da olsa’ uygun davranmışlar, güçlenip ülkenin yönetenleri olana dek ‘anlatılanı anlamış gibi’ göründüler ve ‘oyunu kurallarına göre oynadılar ise’ bizlerde aynı bilinç içinde oyunu kurallarına göre oynamak ama ‘Popülizm’ den yani halk dalkavukluğundan kaçınmak zorundayız. Aksi halde anlatılanı maalesef anlamayan zihniyetteki yönetilenlerin duruma kaçınılmaz olarak düşeriz ve bizleri kurtaracak hiç kimse olmaz, arkamızdan maalesef ağlayanımız bile bulunmaz!

O nedenle ‘körü körüne muhalefet yapıyor desinler diye’ muhalefet yapmayı bırakmalıyız!

Unutulmamalı ki, ‘anlatılanları anlamayanlar’ çok kolay biçimde gördüklerine ve hatta duyduklarına inananlardır, rahatlıkla gördüklerini ve duyduklarını takdirle minnettarlıkla karşılayanlardır!...

Yıllar hatta yüzyıllar boyunca muhalefet etmeyi her yapılana karşı çıkmak, kıyasıya ve hatta insafsızca eleştirmek zanneden ‘o bağnaz kafalar’ değişmedikçe anlatılanı bir türlü anlamayan cehalet soslu ‘o yobaz zihniyetin’ halk dalkavukluğunu kurumsallaşmış haliyle egemen kılmasının asla önüne geçilemez!..

Çünkü daha önce bazı yazılarımda ısrarla vurgulayarak belirttiğim gibi ‘o zihniyet akıl tutulmasının aymazlık halini yaşamaya’ devam etmekte kendince hayatın keyfini(!) sürmektedir!..