Bildiğiniz üzere günümüzde evlilikler kimi zaman çok uzun ömürlü olmuyor.
Evlendikten sonra birkaç yıl içinde hatta birkaç ay içinde boşanan çiftleri elbette duymuşsunuzdur.
Hatta o kadar çok ki elbet yanınızda tanıdığınız birileri bile vardır.
Tabi ki evlenmek kadar boşanmak da bu hayatın bir gerçeği. Hatta kimileri üçüncü evliliğinde gerçek mutluluğu buluyor. Haliyle iki kez boşanması gerekiyor.
Amma boşanmak artık sorun değil, sorun boşandıktan sonra başlıyor.
Çünkü nafaka diye bir durum var. Kimi zaman ömür boyu sürüyor, kimi zaman insanı icralık hale getiriyor.
Yani boşandım kurtuldum olayı pek mümkün olmuyor.
Birkaç yıl süren bir evli kalıp ardından onlarca yıl süren nafaka ödemeleriyle karşı karşıya kalabiliyorsunuz.
Tabi burada kanun koyucu nafakayı yoksulluğa düşen eşin korunması için koymuş. Amaç insani ve koruma amaçlı. Amma uygulamada sorunlar var ve bunların çözüme kavuşması gerekiyor.
Genç yaşta evlenip kısa sürede boşanan ve yıllarca nafaka ödemek zorunda kalanlar her geçen gün artıyor.
Öyle ki geçenlerde Tire’de yaşanan ilginç bir olay var. Nafakayı genelde çalışan erkekler boşandıkları eşlerine öder. Bu kez görülen devada çalışan kadın, kocasına nafaka ödemek ile sonuçlanan bir dava görülmüş.
Birçok davaya emsal olacağına eminim.
Esasen şunu sormak gerekir; evlilik bitmişken, ekonomik bağ neden hiç bitmiyor?
Tartışmaların bir tarafında ise nafaka aldığı için çalışmayan hayatını nafaka ile geçirmeye çalışanlar var.
Nafaka, bir sosyal güvence olmaktan çıkıp süresiz bir maaşa dönüşmemeli. Benim düşüncem bu yönde.
Elbette kimse gerçekten mağdur olan kadınların, çocukların korunmasına itiraz etmiyor. Kimsenin derdi “nafaka kalksın” demek değil. Asıl talep makul bir süre, denetlenebilir bir sistem ve adil bir denge.
Birçok Avrupa ülkesinde nafaka sürelidir. Kişinin çalışma durumu, yaşı, evlilik süresi dikkate alınır. Bizde ise tek cümle her şeyi belirleyebiliyor. Yoksul olan nafakayı alır. Adil bir şeymiş gibi görünse de zamanla adaletin kaybolduğunu görmek çokta zor değil.
Yoksulluğun geçici bir durum olduğunu unutmamak gerekiyor.
Devletin görevi bir tarafı süresiz olarak diğerine mahkûm etmek mi, yoksa her iki tarafı da hayata yeniden kazandırmak mı?
Ömür boyu nafaka meselesi, kadın-erkek kavgası değildir. Bu, adalet, ölçülülük ve sosyal politika meselesidir. Çözüm de sloganlarda değil, hakkaniyetli bir yasal düzenlemede yatıyor.
Boşanmak bir son olabilir ama kimse için ömür boyu ceza almamalı.
Saygılarımla.