Bir deli rüzgara savruldu gönlüm
Takılmış kurumuş dallarda kaldı
Ufuğa bakmakla kör oldu gözüm
Umudum tükenmiş yollarda kaldı
Kör kurşun almışdı kuşun kanadı
Güvercin ters düştü barış kurudu
Vuslatlar bekleyen kalbin umudu
Kavrayıp tutmamış kollarda kaldı
Nasılda becerdik kalpten silmeyi
Baharda kuruyup dökmüş çiçeği
Sevdamın sembolü uğrun böceği
Bülbülü konmamış güllerde kaldı
Sevgimiz yazardı dağda taşlarda
Sevdamız kanat’tı uçan kuşlarda
Tutuşup yanarken tüten başlarda
Taç olmuş sevgimiz dillerde kaldı
Bak şimdi devrilmiş sevda çınarı
Vedanla çağlamış gözüm pınarı
Romantik dediğim nehrin kenarı
Çamurdan bulanmış sellere kaldı
Ömrümü vermiştim aşkıma feda
Kimseye gösterme Allah’ım veda
Destanlar yazdıran o güzel sevda
Rüzgarda savrulmuş küllere kaldı
